Ksiądz Aleksander Fedorowicz był niezwykle zasłużony dla Izabelina i jego wspólnoty. Przez wiele lat działał jako duszpasterz, kierując uwagę na potrzeby mieszkańców.
W latach 1945-1952 pracował jako kapelan wychowawca niewidomej młodzieży w Laskach, a potem został pierwszym proboszczem parafii Izabelin-Laski. W ciągu krótkiego czasu doprowadził do budowy kościoła parafialnego św. Franciszka z Asyżu oraz zorganizował wspólnotę parafialną.
Ksiądz Aleksander zawsze troszczył się o najuboższych i tych uwikłanych w nałóg alkoholowy, ofiarowując im bezinteresowną pomoc. Wprowadził inicjatywy takie jak świetlica środowiskowa, różne formy szkoleń i wyjazdy edukacyjne, integrując mieszkańców wsi i przysiółków.
Nawet po ujawnieniu ciężkiej choroby nowotworowej kontynuował swoją pracę duszpasterską, a jego śmierć w 1965 roku została przyjęta z opinią świętości. Jego duch i spuścizna nadal żyją na tym terenie.
Jego działalność była doceniana przez Kościół i przyciągała wielu gości do Izabelina. Jego imię nosi Gimnazjum w Izabelinie, a w 2016 roku powstała Fundacja "Przyjaciele Alego", która kontynuuje jego dzieło miłosierdzia i zbiera materiały dokumentalne o jego życiu, przygotowując muzeum na jego cześć.
Bernd Hessler reprezentuje pokolenie Niemców urodzonych i wychowanych w Republice Federalnej po II Wojnie Światowej. Jego silne poczucie odpowiedzialności za skutki obłędnej polityki III Rzeszy skierowanej przeciwko Europie i światu pozwoliło mu i jego rówieśnikom szybciej niż innym zrozumieć, że kluczem do pokojowej współegzystencji różnych narodów jest wzajemne zrozumienie. Ale aby się zrozumieć, najpierw trzeba się dobrze poznać.
Bernd Hessler wcielał tę ideę w życie, będąc burmistrzem miasta i gminy Borken w Hesji od 1987 roku. W trakcie swojej długiej służby z wielkim zaangażowaniem wspierał ideę wspólnoty europejskiej. Jego starania o utrzymanie partnerstwa z miastem Méru oraz gminami Haucourt-Moulaine-St.Charles i Noailles we Francji, a także nawiązanie partnerstwa z gminami Hüttschlag w Austrii od 1989 roku, Teuchern w Saksonii-Anhalt od 1990 roku i Gminą Izabelin od 2001 roku przyczyniły się do uhonorowania miasta Borken w 2014 roku Odznaką Honorową Rady Europy.
W trakcie 15 lat współpracy między Borken a Izabelinem narodziło się wiele inicjatyw. Ta współpraca była pełna wzajemnego zaufania i ludzkiej sympatii.
Bernd Hessler był kluczową postacią w utrzymaniu i rozwijaniu tej współpracy, która stała się modelem do naśladowania. Przyznanie mu tytułu Honorowego Obywatela Izabelina jest uznaniem jego wkładu w budowę nowej Europy.
Ojciec Leon Knabit, benedyktyn z Tyńca, jest twórcą takiego oto dwuwiersza:
Pan Bóg ma poczucie humoru, każdy się przekona, bo stworzył żyrafę i ojca Leona.
Jego wpływ na polski Kościół jest odczuwalny w wielu różnych aspektach. Od 2009 roku aktywnie prowadzi bloga (który w 2011 roku zdobył tytuł Bloga Roku w kategorii: Profesjonalne). Ojciec Knabit od początku był głównym filarem tej inicjatywy. Regularnie publikuje materiały związane z jego osobą, udziela wywiadów, relacjonuje spotkania autorskie. Jest stałym bywalcem przy benedyktyńskim stoisku podczas krakowskich targów książkowych. Jego głos dociera do nas poprzez media, a także z ambon kościołów w Polsce i na całym świecie. Dzięki staraniom Ojca Leona Knabita, pamięć o księdzu Aleksandrze Federowiczu jest podtrzymywana w kraju, jak i za granicą.
Przez rok, w latach siedemdziesiątych XX wieku, ojciec Leon pracował w Izabelinie. Jest zafascynowany postacią ks. Aleksandra, przypomina o zasługach księdza dla mieszkańców naszej ziemi. Jest autorem blisko 40 książek i często pojawia się w różnych mediach i na platformach społecznościowych. W swojej działalności wielokrotnie wspomina o ks. Aleksandrze, a także aktywnie promuje Gminę Izabelin, stając się wzorem dla dzieci i młodzieży.
Ojciec Leon, znany z doskonałego poczucia humoru, często odwiedza Izabelin i ma bliski kontakt z jego mieszkańcami. Na przykład, 16 czerwca 2016 roku uczestniczył w koncercie na Polanie Jakubów z okazji Dnia Patrona Gimnazjum w Izabelinie, gdzie cieszył się ciepłym przyjęciem i oklaskami od licznej młodzieży gimnazjalnej (ponad 300 osób). 15 lipca 2016 roku ponownie pojawił się w Izabelinie, aby uczcić rocznicę śmierci księdza Aleksandra i modlić się o jego beatyfikację, zgodnie z długoletnią tradycją. 3 grudnia 2016 roku odbyła się także promocja jego książek i wieczór autorski w Centrum Kultury Izabelin, który przyciągnął nie tylko mieszkańców gminy, ale także sympatyków Izabelina z Warszawy i okolic oraz przedstawicieli Fundacji św. Mikołaja.
Jerzy Koszada urodził się 11 lutego 1926 r. w Słupcu, woj. wielkopolskie. Wojna zastała go w Izabelinie, gdzie przebywał z rodziną na letnisku. Od kwietnia 1943 r. był żołnierzem Armii Krajowej ps. „Harcerz” w plutonie pchor. „Dęba II”, kompanii por. „Zetesa”. Zmobilizowany 27 sierpnia 1944 r.; walczył m.in. na Lotnisku Bielańskim, pod Truskawką i Leoncinem. Uczestniczył również w pierwszej odsieczy do Warszawy. Po bitwie pod Jaktorowem i rozbiciu „Grupy Kampinos” wrócił do konspiracji.
Po wojnie ukończył Politechnikę Warszawską na Wydziale Budownictwa Lądowego. Jest członkiem Środowiska „Grupa Kampinos” Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.
Kpt Stanisław Skrzyniarz urodził się 27 marca 1928 r. w Warszawie. Zamieszkały w Izabelinie od 1938 r. Aktywnie działał w konspiracji podczas II wojny światowej. Po dekonspiracji tajnych struktur AK w Izabelinie w listopadzie 1943 r., opuścił teren w obawie przed aresztowaniami. Był uczestnikiem tajnych kompletów gimnazjalnych i pełnił funkcję łącznika informacyjnego i kolportażowego między mieszkańcami a konspiratorami.
Tadeusz Budzyński urodził się 3 sierpnia 1923 r. w Warszawie i przed wojną mieszkał w Izabelinie. W czasie Powstania Warszawskiego walczył na terenie Kampinosu, m.in. na Lotnisku Bielańskim, w Sierakowie, Truskawiu i Borzęcinie. Był zaangażowany w gromadzenie broni i środków łączności oraz dostarczanie ich partyzantom. Po wojnie został uhonorowany różnymi odznaczeniami za swoje działania.
Por. Józef Jabłoński, ps. „Szybki”, urodził się 18 marca 1928 r. w Sierakowie. Był aktywnym uczestnikiem Armii Krajowej od sierpnia 1944 r. Walczył jako dowódca działa i został awansowany do stopnia kaprala. Później awansował do stopnia porucznika w 2005 r.
Jerzy Broszkiewicz, pseudonim "Orlicz", urodził się w 1925 r. Uczestniczył w konspiracji w latach 1939-1944, był członkiem Armii Krajowej i brał udział w różnych zgrupowaniach. Obecnie pełni funkcję Przewodniczącego Stowarzyszenia Żołnierzy Oddziałów Specjalnych „Jerzyki” Armii Krajowej.
Wszyscy ci bohaterowie wojenni poświęcili się walce i działaniom na rzecz niepodległości Polski i współczesnej historii Polski.
Ks. Prałat Henryk Małecki, urodzony 27 marca 1951 roku w Klembowie niedaleko Wołomina, to wyjątkowy duchowny, którego życiowa historia jest pełna poświęcenia, służby bliźnim oraz zaangażowania w życie Kościoła.
Jako młody chłopiec, wychowywany w trudnych warunkach materialnych, już wtedy rozumiał potrzeby i cierpienia najuboższych. To właśnie te wartości i pragnienie niesienia pomocy innym skierowały go na drogę kapłaństwa. Po pierwszym roku seminarium duchownego, musiał odroczyć swoją formację z powodu powołania do wojska, gdzie służył w jednostce kleryckiej w Bartoszycach. Pomimo trudnych warunków i brutalnej indoktrynacji, wytrwał w swojej formacji i poświęceniu.
W 1976 roku, z rąk Ks. Kardynała Stefana Wyszyńskiego, przyjął święcenia kapłańskie. Rozpoczął swoją posługę kapłańską w różnych parafiach, począwszy od parafii św. Franciszka z Asyżu w Izabelinie, a potem parafii Wszystkich Świętych przy pl. Grzybowskim.
Ks. Henryk kontynuował swoją edukację, zdobywając licencjat na Akademii Teologii Katolickiej, a następnie stopień naukowy doktora teologii. W 1994 roku rozpoczął pracę w Wydziale Duszpasterskim Kurii Metropolitalnej, gdzie swoim zaangażowaniem przyczynił się do duszpasterskiego wsparcia wiernych. Rok później został mianowany wicerektorem Wyższego Metropolitalnego Seminarium Duchownego.
W 1999 roku objął stanowisko dyrektora Wydziału Nauki Katolickiej w Kurii oraz funkcję wizytatora katechetycznego. Również w tym okresie został proboszczem parafii Matki Bożej Królowej Pokoju na Młocinach, gdzie kontynuował swoją pracę duszpasterską. Jednocześnie był wykładowcą na Papieskim Wydziale Teologicznym i w Seminarium Metropolitalnym.
Ks. Prałat Henryk Małecki jest cenionym duchownym, co potwierdzają liczne odznaczenia, które otrzymał za swój wkład w duszpasterstwo. Wśród nich znajduje się Kawaler orderu prymasowskiego "Ecclesiae populoque servitium praestanti," a także Medale Komisji Edukacji Narodowej i Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego.
Ks. Małecki pełni funkcję proboszcza parafii św. Tomasza Apostoła (2012).
Roman Abraham (1891-1976) – generał polski, urodzony 28 lutego 1891 we Lwowie. Studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza, zdobywając tytuł doktora praw. W czasie studiów zaangażował się w Drużyny Bartoszowe i organizację Zet. Podczas I wojny światowej służył w armii austriackiej, a od listopada 1918 w Wojsku Polskim. W 1921 został awansowany do stopnia majora kawalerii i działał na Śląsku, organizując dostawy broni dla oddziałów powstańczych.
Po ukończeniu Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie w 1922 roku, został wykładowcą taktyki. Przez wiele lat dowodził różnymi brygadami kawalerii, awansując w 1938 do stopnia generała brygady. W kampanii wrześniowej, jako dowódca Wielkopolskiej Brygady Kawalerii, walczył m.in. w Bitwie nad Bzurą.
Ciężko ranny podczas walk, został umieszczony w Szpitalu Ujazdowskim i aresztowany przez Niemców 15 października. Oskarżano go o walkę z dywersantami w Lesznie. Po kilku miesiącach więzienia w Poznaniu, przewieziono go do Stalagu Murnau, gdzie dwukrotnie próbował ucieczki. Po wyzwoleniu wrócił do Polski, ale władze komunistyczne nie pozwoliły mu wstąpić do wojska. Pracował m.in. w Polskim Czerwonym Krzyżu i Ministerstwie Administracji Publicznej. W 1950 przeszedł na emeryturę i zmarł 26 sierpnia 1976 w Warszawie, gdzie został pochowany na cmentarzu we Wrześni.
Zbigniew Szacherski (1901-1985) – rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, awansowany do stopnia podporucznika rezerwy w Korpusie Oficerów Kawalerii w 1919 roku. W kampanii wrześniowej służył w strukturach Wielkopolskiej Brygady Kawalerii. Objął dowództwo 7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich 17 września 1939 po śmierci majora Pawła Budzika i został odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari. Po wojnie pracował jako dyrektor Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie i był autorem wspomnień pt. "Wierni Przysiędze" (PAX 1968), opisujących wydarzenia z września 1939 roku.
Stanisław Królicki (1893-1939) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego i kawaler Orderu Virtuti Militari. Ukończył szkołę realną i seminarium nauczycielskie przed I wojną światową, a także był członkiem Związku Strzeleckiego. Służył w różnych pułkach kawalerii, awansując do stopnia pułkownika. W kampanii wrześniowej dowodził 7 Pułkiem Strzelców Konnych Wielkopolskich i został ciężko ranny. Zmarł 28 listopada 1939 w Modlinie. Jego imię nosi Szkoła Podstawowa w Izabelinie, gdzie 7 Pułk Strzelców Konnych Wielkopolskich walczył podczas kampanii wrześniowej.
Czesław Knoll, uczestnik kampanii wrześniowej, brał udział w najcięższych walkach toczonych przez 7 Pułk Strzelców Konnych. Walki te miały miejsce w okolicach Truskawia, Pociechy, Sierakowa i Lasek, które znajdują się na terenie Gminy Izabelin.
Po zakończeniu wojny Pan Czesław Knoll podjął działania mające na celu upamiętnienie czynu zbrojnego 7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich oraz jego dowódcy, pułkownika Stanisława Królickiego. Przez ponad trzydzieści lat regularnie uczestniczył w uroczystościach organizowanych na Cmentarzu Wojennym w Laskach. Ponadto utrzymywał bliski kontakt z młodzieżą i gronem pedagogicznym Szkoły Podstawowej w Izabelinie, przekazując liczne dary dla szkoły. Jest również źródłem inspiracji i koordynował działania zmierzające do upamiętnienia dokonań Patrona Szkoły oraz wszystkich żołnierzy 7 Pułku. Stanowi wzór sumienności i odpowiedzialności.